Peykerên (li jor) û banê salona sereke ya li Perestgeha Shuanglin hunerweriyek hêja vedibêjin. [Wêne ji hêla YI HONG / XIAO JINGWEI / JI BO ROJANE ÇÎN]
Xemgîniya bêkêmasî ya Shuanglin encama hewildanên domdar û hevgirtî yên parastvanên bermayên çandî yên bi dehsalan e, Li qebûl dike. Di 20ê Adarê, 1979 de, perestgeh di nav yekem deverên geştyarî de ji gel re hate vekirin.

Dema ku wî di sala 1992-an de dest bi xebata li ser perestgehê kir, banê hin eywanan diherikî û li ser dîwaran şikestin hebûn. Di 1994 de, Salona Padîşahên Ezmanan, ku di rewşa herî xirab de bû, ji nû ve nûvekirinek mezin derbas bû.

Bi naskirina UNESCOyê, di sala 1997an de rewş ber bi başiyê ve çû. Dirav hatin rijandin û wisa berdewam dikin. Heta niha li 10 salonan xebatên restorasyonê hatin kirin. Ji bo parastina peykerên boyaxkirî çarçoveyên darîn hatine danîn. "Ev ji bav û kalên me têne û bi tu awayî nayên tawîz kirin," tekez dike Li.

Ji sala 1979'an û vir ve li Shuanglin di bin çavê çavê Li û parêzgerên din de tu zirar û dizî nehatiye ragihandin. Di sala 1998-an de, ji bo kontrolkirina agir pergalek dabînkirina avê ya binerd hate danîn û di sala 2005-an de pergala çavdêriyê hate danîn.

Sala borî, pisporên Akademiya Dunhuang hatin vexwendin ku peykerên boyaxkirî lêkolîn bikin, hewildanên parastina perestgehê binirxînin û li ser projeyên pêşerojê şêwir bikin. Rêveberiya perestgehê serî li teknolojiya berhevkirina dîjîtal da ku dê zirara gengaz analîz bike.

Chen dibêje, di rojên pêş de, mêhvan dikarin çavên xwe li freskên Xanedaniya Ming jî bigirin ku 400 metre çargoşe ji perestgehê vedihewîne.